Rozdroża

,,Rozdroża" WM. PAUL YOUNG

Głównym bohaterem jest Anthony Spencer, który jest strasznym egoistą. Odniósł w życiu sukces, lecz można powiedzieć, że to jedyny pozytywny aspekt w jego życiu. Tony nie szanuje swojej rodziny, każdy się od niego odsuwa, w konsekwencji pozostaje sam z paranoją dotyczącą zabezpieczeń i chronienia jego cennych rzeczy.

,,Zarówno ból, jak i strata, czy wreszcie osamotnienie to srodzy tyrani, ale wszystko to razem powoduje niewyobrażalne spustoszenia"

Guz mózg oraz nadużywanie alkoholu powodują, że Tony traci przytomność i zapada w śpiączkę, a następnie trafia do świata tzw. 'po'. Spotyka on tam różne postacie, na początku kpi sobie z tego i uważa, że wszystko jest wytworem jego wyobraźni, lecz z czasem zaczyna słuchać napotkanych ludzi i podążać ich wskazówkami. Ma do czynienia z postaciami, które są odzwierciedleniem jego cech, np. EGO.

W dalszej części książki Tony zostaje wysłany w podróż i trafia do głowy chłopca z zespołem Downa. Następnie poprzez pocałunek przeskakuje do głowy Maggie, może patrzeć na świat ich oczami, mówić do nich w ich podświadomości i rozmawiać. Tony dostał możliwość uzdrowienia jednej osoby, czy uzdrowi właśnie siebie? Czy da szanse komuś innemu? Co byś wybrał w takiej sytuacji?

Wstęp może wydawać się dziwny i mało realistyczny, ale w tej książce chodzi głównie o to, że człowiek żyje w nieświadomości swojego postępowania, rani ludzi, jego egoistą do czasu 'spotkania' ze śmiercią, tak jakby na łożu śmierci człowiek doznawał wewnętrznej przemiany.

Zaczyna widzieć swoje złe czyny i wierzy, że uda mu się jeszcze wszystko naprawić.

Zazwyczaj nie żyjemy chwilą i myślą, że każdy dzień może być naszym ostatnim, planujemy przyszłość, ścieżkę swojego sukcesu. Wiele ludzi w dzisiejszych czas patrzy wyłącznie na siebie i nie ma wyrzutów sumienia czerpiąc korzyści kosztem innych ludzi. Czy tylko mi się wydaje, że ludzie stali się egoistami?

Tony mając możliwość uzdrowienia jednej osoby myśli o uzdrowieniu siebie, tłumacząc się możliwością naprawienia błędów.

Książka porusza kwestie choroby, tak jak przykład chorej na raka 14-letniej Lindsay. W takiej sytuacji ludzie zastanawiają się dlaczego życie jest tak niesprawiedliwe i czym zasłużyli sobie na takie cierpienie. Często w ciężkich chwilach myślimy sobie dlaczego to akurat nas spotykają różne złe rzeczy. Dlaczego inni cieszą się życiem w chwili, w której my mamy masę problemów.

Życie nigdy nie będzie sprawiedliwe – tak myślę – ale może w tym wszystkim jest jakiś głębszy sens.

Książka na pewno nie przypadnie do gustu każdemu, jest specyficzna, porusza kwestie religijne, spotkanie z Jezusem, lecz dla mnie ona ma głęboki przekaz. Ukazuje jak nasze życie wygląda naprawdę i jak bardzo nie zdajemy sobie sprawy z wielu rzeczy. Gdy kończyłam tę książkę w oczach pojawiły mi się łzy, ale ja należę do grona tych wrażliwych. Polecam przeczytanie, nasuwa się wiele refleksji i przemyśleń.  

,,To, co daje światło , musi znieść ból sprawiany przez płomień''

              

                                                                             Viktor Frankl